Die Helga und ihr Mo hamm sich amds dahamm aweng flodd gemachd, wall'sa mitnanner aufs Wiesnfessd geh wolldn. Wie obber der Armin zern erschdn Moll seina neia Wildledder-Schuh ausn Schränkla raus hulld, hot'er gedachd, er sichd net richdich: Dess herrlich waacha Ledder woa zerfressn, vuller Lecher, und hot ausgschaud wie aus der Milldonna! Der Armin hot rum gebläägd wie a Verriggder und wäa am libbsdn sofodd ins Schuhgschäfd gewerchd, um na Besitzer zur Sau zer machn, woss'mer ihn do fir an Missd verkaafd hot. "Dabei hob ich fei die Schuh nooch na Kaaf dahamm gleich vorschrifdsmeeßich imprägnierd", hot die Helga gsochd - und do iss na Armin gleich aweng a Verdachd kumma. "Hull amoll dess Imprägnier-Schbree, damit ich lesn ko, woss do draaf schdedd", hot'er sei Olda ogewiesn - und die hot die blecherna Schbree-Dosn aus der Besnkammer gebrachd, wo olla Butzmiddl ineran Karrdong drinna lieng. Der Armin schaud die Dosn o - und do hätt'na fassd der Schlooch gedroffn. "Dess iss doch ka Wildledder-Schbree, sondern dess Rossdschutz-Middl fir unner Audo", hot'er gejammerd, "hossd dä du net gsehng, woss auf derra Dosn draaf schdedd?"