Fir die Veegl gibd’s inzwischn sowieso nuch a exdra roda Lissdn, die woss obber nix mit ner Naduurschutz zer do hot. Do iss zern Beischbill die Schnabbswachdl oder ihr enga Verwandta, die Schnabbsdrossl. Olla zwa Veecherla sänn ziemlich schei und meidn am Dooch dess hella Lichd, dessweecher iss ihr Leemsraum erra aweng a Werrdshaus oder a schummricha Bor. Do lossn sich sedda Veegl am libbsdn an der Deekn nieder und zwidschern auseran glan Gleesla, a sogenannds Schdamberla, verschiedna Flissichkeidn in sich nei, die wossn aus Korn, Zwedschgn oder Bern, aus Ebfl, Marilln oder sogoa ols gemischda Obsdler gebrennd werrn. Wenn’sa dann mit ihrn feierrodn Schnobl genuuch gedrunkn hamm und ringsrum a boor Mannsbilder endeggn, leeng’sa ihr Zerrigghaldung ab und fanga mit schwera Zunga zern Balzn o. Ofd verwandld sich ihr Balzn ollerdings inera ziemlich lauds Gezeeder, und die Schnabbswachdln und Schnabbsdrossln schreia dess frecha Männla o: „Hau ab, du Dreggfink!“ – so werrd a genedischa Vermischung miteran fremma Vogl scho im Keim derschdiggd.