Der Emil woa scho immer a schborsamer Mo. Wenn’er olla holba Johr dahamm im Haus san Dachbodn und na Keller aufraamd und dess olda Geraffl aussordierd, nocherd schaud’er fei immer exdra scharf hie, ob do net ebber a scheena Andiquideed dabei iss. Und woss holbwegs aweng indressand aussichd, dudd’er gleich auf die Seidn - bis zern näggsdn Flohmarkd, wo er dann dess Zeich heggsdberseenlich verkaafd. Leider iss obber der Emil kerzlich mit seina Gschäfdla in ziemlicha Schwierichkeidn kumma.