Die Gunga hamm Rotz zer Wasser gegrinna, und der Vadder hot endschiedn: „Unner ‚Diecher‘ werrd ganz wirdich in unnern Gaddn beerdichd“. So hamm‘sas dann aa gmachd. Die Gunger hamm zer derra Zeremonie sogoa ihra Freind eigeloodn, die Nachbern sänn kumma – es woa fei wie bei ana richdinga Leich. Wie dann dess glana Grab min doodn Kader widder mit Erdn zugedeggd woa, hot der Vadder an Flachmann aus der Husndaschn raus k’hulld und mit die Nachbern a Schnäbbsla nei gezwiddscherd – do heerd’mer aferamoll a Maunzn, und ausn Himbeern-Busch kimmd mit hoch aufgschdelldn Schwanz der leibhafdicha „Diecher“ raus schdolzierd. „Ja legg mich doch gleich am Oasch“, hot der Wolfgang vor sich hiegebrammld, „ich glaab, ich verdrooch kan Schnabbs mehr - etzerd sieh ich scho Gschbensder!“ Obber dann wor die Freid iber die „Wiederauferstehung“ vom „Diecher“ riesich – ollerdings iss bis heid a Rädsl, weller gelb-braun gschdraafda Katz feierlich im Gaddn beerdichd worrn iss …Gerch